Bu seneye kadar insan denen varlığın sadece demir parmaklıklardan ibaret hapisler yapmadığını fark ettim. Gözler. Evet gözlerde yapabiliyormuş. Hapis yatan birisi değilim ancak umutsuzluğun üzerime çöküşünü hissettim. Şayet umutsuzluğun ardında bir umut vardı yalnızca çok uzak geliyordu. Nazarımca mahkumlarda bu duyguyu bir kez olsun yaşamıştır