"Yazık, dünyanın ortasında elindeki özür cümlesiyle kalakalan yoldaşımıza, yazık, kendini bile sevmeyi bilmeyen bize..."
Bir dünya telaşı ki herkes birbirinden kaçıyor, kelimeler bir olmuyor iki bedende. Birbiriyle iki kelam edemeyen insanlık, yok oluyor kalabalık bir yalnızlığın içinde.
"Dünya, insanlardan yapılmış bir yalnızlıktı da bunu anlamak için akşam ve yağmur gerekiyordu..."
Gece vakti çöker tüm yalnızlık bulutları üzerimize değil mi? Otururuz düşünürüz, düşünürüz... Gün boyunca taşımış olduğumuz yükler, gece gösterir kendini. Biz insanlık gerçeğin farkında olmadan uykuda uyur da uyuruz.
Birkaç şiir ile kısa hikayelerin yer aldığı kitapta, şair bizi bol bol düşündürmüş. Kullanılan her bir kelime, yazılan her bir sözcük; "Acaba şair ne demek istemiş burada?" dedirtiyor insana. Az söz ile çok şeyin anlatıldığı güzel bir kitaptı. Sizlerin de istifade etmesini isterim. Okuyacak arkadaşlarıma şimdiden iyi okumalar