NUR: İyiyim, iyi… Yürüyüp duruyorum, herkes gibi. Herkes kendi yolunda, yürüyüp duruyor. Ben de işte, bir orada, bir burada, rastgele, tam ortada, çemberin üstünde… Sendeleye topallaya, hep gecikmiş, hep zedelenmiş. Bilirsin, sürüler ve kurtlar hikayesi, bir filozof her şeyin aktığını, her şeyin değiştiğini söylemiş. Doğru elbet, insan ölüp duruyor. İyi gidiyor. Hep daha derinlere doğru, bu da bir metafor galiba, yolculuk işte, bilirsin; insan yön duygusunu yitirince aşağı mı, yukarı mı gittiğini kestiremiyor, bu denli hafiflediği için yükseldiğini sanıyor. Ama işte, yüzey çok kaygan, pençelerini geçirsen bile kayıyorsun. Pençelerini geçirmiş bir halde… Hayat böyle bir şey işte.

İyiyim, iyi… Yürüyüp duruyorum, herkes gibi. Herkes kendi yolunda, yürüyüp duruyor. Ben de işte, bir orada, bir burada, rastgele, tam ortada, çemberin üstünde… Sendeleye topallaya, hep gecikmiş, hep zedelenmiş. Bilirsin, sürüler ve kurtlar hikayesi, bir filozof her şeyin aktığını, her şeyin değiştiğini söylemiş. Doğru elbet, insan ölüp duruyor. İyi gidiyor. Hep daha derinlere doğru, bu da bir metafor galiba, yolculuk işte, bilirsin; insan yön duygusunu yitirince aşağı mı, yukarı mı gittiğini kestiremiyor, bu denli hafiflediği için yükseldiğini sanıyor. Ama işte, yüzey çok kaygan, pençelerini geçirsen bile kayıyorsun. Pençelerini geçirmiş bir halde… Hayat böyle bir şey işte.

138-139

Hayatın Sessizliğinde Aslı Erdoğan

552 görüntüleme

Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.

Gönderi

NUR