Sanki o hiç var olmamış gibi.
Sanki onun kollarında hiç erimemiş gibi.
Sanki onun bir türlü aklından çıkaramadığı öpüşmeleri hiç yaşanmamış gibi.
Sanki az daha kendini onun vücudunun altında bulmuyormuş gibi.
Anna'nın ona bu denli kayıtsız kalması, Arthur'un yüreğini zehir gibi yaktı. Kavurdu. Sızlattı. Ruhunu dizginlenemez bir pervasızlık hali bürüdü. İçinde, kadını tutup duvara doğru kaldırıp öpmek gibi çılgınca bir şeyler yapma isteği uyandı. Ta ki kadın ona bir kez daha teslim olana kadar.
Sayfa 177Kitabı okudu
·
52 görüntüleme
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.