Bütün bu gezintiler çok güzeldi. Ama sonraları, ayrılık saati çalıp da, uzaklık büyüyünce, kim bilir belki günler, haftalar sonra duyacaktın bu boğuntuyu. İçinde bunun sezgisi vardı. Çünkü sen, gene kuzeye gidecek, penceresinden ağaçlar görünen odanda oturacak, yalnızlık içinde bir şeyler yazmaya çalışacaktın. Şimdi olduğu gibi. Sessiz zamanın durduğu çatılara bakacak, bomboş doğanın açıldığı boşluğu görecektin. On dokuz yaşındayken kendini hükümlü kılmıştın buna.
Sayfa 46Kitabı okudu
·
91 görüntüleme
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.