"Bir balayında, bir de evliliğinde ya da beraberliğine noktayı koyduğunda gideceksin Paris'e," demişti bir dostum. "Tek başınaysan eğer, ışıl ışıl bir yalnızlık çöker üzerine... Başka hiçbir yaşayamazsın bu tür bir yalnızlığı."
Mazoşist bir yaklaşım, diye düşünmüştüm. Kendi içine doğru ağlayanların, gülümseyişlerinin kıvrımlarında hüzün biriktirenlerin yalnızlığa yaklaşımı... Gene de etkilenmiştim galiba.
"Bak çarşaflar buruş buruş
Otur yalnızlığına ağla şimdi..." diyen Edith Piaf'ın buğulu sesi dolmuştu yüreğime.
Sayfa 11
·
66 görüntüleme
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.