Geçen sene okudum bu kitabı. "İnsan başıboş bırakılacağını mı zanneder?" ayetiyle başlıyor. Günlük tarzında yazılmış, duygusal dünyasında gezintiye çıkacağımız bir eser. İncecik, hemen bitivermişti. Ne vardı şöyle oku oku bitmeyen kitapları olsaydı dediğim nadir yazarlardan. Çok içime işleyen cümleler olmuş altını çizdiğim. Tekrar tekrar okuma isteği uyandırıyor. İstanbul' a veda ediyor burada, kitaplığın söküldüğü oda... "Yazı: doruk noktasına ulaşmış aşktır." diyor. Evet bu aşk bu kitapta.
