‘Ben de dehr’in sitemin çekmeğe geldim dehr’e!’
Orhan Kemal Baba Evi - Avare Yıllar
Dedesinin cephedeki babasına çektiği telgraf, küçük adamın alnına yazılmış olan kaderi müjdelenmiştir usulca.
Kitap boyunca baş karakterin; gerek siyasi duruşu sebebiyle gerek hastalığından tüm aileyi alt üst eden babasının, çocukluğundan omuzlarına bıraktığı yükten kamburlaşan sırtı ile kendisinin çizmeye çalıştığı yolda yürürken yaşadığı olayları, hissettiği tüm duygularına şahit olmaktayız. Orhan Kemal’in kendi yaşamından da romanda küçük detaylar ile yer verilmektedir.
Adana’dan Beyrut’a göçen çocukluk, Beyrut’taki yoksulluktan çekilen çilenin, zorlu yaşamın arasında Adana’da bırakılan çocukluk anılarına, refaha duyulan hasretler…
Beyrut’tan Adana’ya dönen gençlik ve küçük adamın hayalleri ile ailesinden yüklenen sorumlulukların daimi çatışması, küçük adamın buna isyanı…
Sade diliyle ve gerçekliğin zarifliğiyle yaşanılan duygular, bunun yanı sıra bu duygular üzerine kurulu ilişkiler akıllara kazınmaktadır. 
