Çoğu zaman kabul etsekte etmesekte insanlara gereğinden fazla değer verip kalbimizin kırılışını seyredebiliyoruz. İşler çok tuhaf ve hızlı gelişiyor, oysaki unutma ey güzel insan! Sen sen olduğun için değerlisin, sen sadece varolduğun için değerlisin, hiç kimseye ihtiyacın yok.. 200 yıl sonra muhtemelen kimse adını hatırlamayacaksa bu basitlikte neden işleri kendine zor hale getiriyorsun? İyi geceler :)