-Neden öldüler?
-Doğmuş olduklarından.
Bir Paul Valéry kitabından.
Öyleyse, düşünceye yansıyan bütün duygularımız çoktan ölmüştür bile. Ve kime, hangi yüzle bu duyguları aktarma, anlatma, gösterme girişiminde bulunabiliriz? Dahi, bundan mıdır ki, sıcak bir gülümseme eşliğinde dile gelen içten bir cümlenin barındırdığı bütün coşkulu duygulardan kaçıp, henüz bana armağan edilmemiş sevgiler -belki de acılar? - aramam? Hepsini daha doğdukları andan itibaren ölü saydığım için mi? Kalıcı olmayanın, aynı şekilde kalıcı olmayan varlığımla birleşmesini histerik bir dille reddedişim nedendir? Hem de bu; mutsuz, umutsuz, yaşaması gerekirken sürekli mutlu, umutlu, devinip duran insankişi neyin peşinde?