Sağ ve esen kaldıkça, düzyazı türüne karşı güçlü duygular besleyeceğim.
Yazıyorum çünkü gözler önüne sermek istediğim bir yalan, dikkat çekmek istediğim bir durum var ve ilk kaygım sesimi duyurma şansı elde etmektir.
Kitap yazmak, acı verici bir hastalığın uzun süren nöbetleri gibi insanı bitiren korkunç bir mücadeledir. Ne karşı koyabileceği, ne de anlayabileceği bir iblis tarafından itilmese, insan asla böyle bir işe kalkışmazdı. Biliyoruz ki bu iblis,herkeste, bir bebeğin ilgi çekmek için ciyak ciyak ağlamasına yol açan içgüdünün aynısıdır. Fakat yinede sürekli kendi kişiliğini gizleme mücadelesi vermediği sürece insanın okunabilir hiçbir şey yazamayacağı da doğrudur...
Denemeleri okumayı sevenler buyurun efendim..
