Levla: Balıkçı barınağına gidiyor, bir ışık alıp geliyordu adam. Denize ilk düşen gün ışığıydı bu. Sonra ilk uyanan dalgayı. Her gittiğinde bir renk alıp geliyordu. Bir martı kanadını, denizde yatan sabah pusunu, ufuk çizgisinin ötesinde kalan açık denizlerin koyu derinliğini, dinmeyen bir rüzgârı... Batan bir güneşin hüzünlü yorgunluğunu da alıp geliyordu sonraki gidişlerinde. Giderken de demir parmaklıklardan kalan sancıları, gece üşümelerini, bunu niye yaptımlarını, şunu neden yapmadımlarını, ne olacak bundan sonralarını, öfkelerini, pişmanlıklarını, kendinde sevmediği ne varsa, belki de içinin yarıdan fazlasını götürüp denize atıyordu.

Balıkçı barınağına gidiyor, bir ışık alıp geliyordu adam. Denize ilk düşen gün ışığıydı bu. Sonra ilk uyanan dalgayı. Her gittiğinde bir renk alıp geliyordu. Bir martı kanadını, denizde yatan sabah pusunu, ufuk çizgisinin ötesinde kalan açık denizlerin koyu derinliğini, dinmeyen bir rüzgârı... Batan bir güneşin hüzünlü yorgunluğunu da alıp geliyordu sonraki gidişlerinde. Giderken de demir parmaklıklardan kalan sancıları, gece üşümelerini, bunu niye yaptımlarını, şunu neden yapmadımlarını, ne olacak bundan sonralarını, öfkelerini, pişmanlıklarını, kendinde sevmediği ne varsa, belki de içinin yarıdan fazlasını götürüp denize atıyordu.

Sayfa 38

Evlerimiz Poyraza Bakar Ethem Baran

53 görüntüleme

Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.

Gönderi

Levla