Kristin Hannah 'ın okuduğum 2.kitabıydı kış bahçesi.
Kristin Hannah' ın bu seferki hikayesi iki kız kardeş ve annesi etrafında dönmekte.
İlk başta anlam verememiştim annelerinin neden o kadar katı olduğuna fakat kitabı okudukça anladım 'köylü kız ve prens' masalında derinlere indikçe hak verdim. Empati yapmaktan, sürekli Vera'nın yerinde olsaydım ne yapardım düşüncesinden kendimi alamadım. Yaşadığı şeylere rağmen hayatta kalmaya devam eden Vera beni bir kez daha hayran bıraktı kendisine. Okudukça hikaye beni öyle içine çekti ki iliklerime kadar hissettim o an ki Vera'nın çaresizliğini, sevgisini, öfkesini..
Beni sayfalarca ağlatan bu kitap umarım size de aynı hisleri hissettirir.
Sayfa 444
Hayatına devam et. Unutabilirsen unut. Yaşa.
Sayfa 353
Kendi acısının başka bir kadının gözlerine yansıdığını görmek çok fazla acı veriyor.
Sayfa 111
Acı onun sessiz arkadaşı haline gelmişti.