İnsan, bir zamanlar, ormandaki geyikler gibi mutlu olduğunu inkar edemez. Sayısız yıllardan sonra içimizdeki en eski dünyanın özlemi hala kıpırdar; orada her insan bilmiyorum ne onu ehlileştirmeden önce bir tanrı gibi dolaşırmış. Ve henüz duvarların ve cansız tahtanın yerine onu dünyanın ruhu, kutsal hava her yerde sarıyormuş.
Sayfa 123Kitabı okudu
·
14 görüntüleme
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.