Freud, deliliği şekillendiren yansımaları insanoğlunun gerçek ve ilginç yaratımları olarak görürdü. Bu yanılsamaları yaratmak Freud'a göre bir eser, bir süreç - Wahnbildungsarbeit- ya da "yanılsama-oluşumunun eseri" idi. Daha da ilginci Freud, yanılsamaların, hastanın yaşamaya devam edebilmesinin bir yolu olduğu görüşünü öne sürdü:
Dünyanın sonu bu iç katastrofun bir yansımasıdır: paranoyağın kişisel dünyası, o dünyaya olan sevgisi bittiği an sona ermiştir. Paranoyak onu tekrar inşa eder; daha büyük bir şekilde değil, doğru ama en azından içinde tekrar yaşayabileceği şekilde. 'Patalojik ürün olarak ele aldığımız yanılsamalar aslında bir iyileşme, yeniden oluşum çabasıdır.'