Aytuğ Akdoğan’ın bu kitabı yazdığı yaştayım şimdi, zihnim düşüncelerimin ve hissettiğim duyguların bir başkasıyla bu kadar çelişip bu denli denk düşmesine oldukça şaşkın. Bu kitap sayesinde özgür artık hislerim ve Dostoyevski yan komşum artık. Yaşadığım ağır duygular hafifleyince ya da bir iki çizgi eklenince yüzüme neden bu kadar etkisinde kaldığımı anlamayabilirim. Ama dönüp buraya tekrar bakarsam ne hissetmiştim diye; bedenine yorgun ruhlar dadanmış ve en acısı da o ruh kendi olanlar yazdıkça rahatlarmış Sude. Yazmaktan korkma.
