Edebiyat tarihinin en kötü karakteri!
Bundan beş sene önce Shakespeare külliyatının tüm kitaplarını okuyarak tamamlamıştım. Yeniden okumaya başlamak için araya biraz zaman girsin istemiştim. Hem de başka yayınevlerinin kötü çevirileri ile okuduğum için İş bankası kültür yayınlarından çıkan tüm kitaplarını alarak yeniden Shakespeare okumalarına başladım.
Titus Andronicus kitabı belki en sevdiğim Shakespeare kitabı olmayabilir ancak bana göre Edebiyat tarihinin yazılmış en iyi tragedyası hiç şüphesiz.
Shakespeare'in gençlik deneyimi ile kaleme aldığı bu eser 
Hamlet, 
Romeo ve Juliet, 
Othello gibi kitapları yazmış bir el den çıkamayacak kadar vahşi, retorik, mitolojik.
Shakespeare okuyanlar bilirler, yazar neredeyse bütün kitaplarını ya mitolojiden, ya da ozanların şiirlerinde anlattığı trajik hikayelerden ilham alarak yazmıştır. bkz: Romeo ve Juliet Bu eserinde ise ilham almış olabileceği dört farklı kaynak vardır. Bunlardan en çok hikayesine benzerlik gösteren kötü yürekli bir Mağribi uşağın öyküsüdür.
Mağribi, Cebelitarık boğazından batıya (İspanya) göç eden siyahilere denir. Eserde ki Mağribi karakteri Aaron'da esmer tenlidir.
Öykü şöyledir;
Evli ve iki çocuk babası bir aristokrat, bir av sırasında uşağı olan mağribiyi azarlayıp aşağılar. Mağribi de bu aşağılamanın intikamnı almaya ant içer. Efendisi av ile meşgulken mağribi şatoya geri döner ve köprüyü çeker. Tüm kapıları kilitler ve aristokratın karısına tecavüz eder. Kadının çığlıkları komşuları tarafından işitilir, hemen kocasına haber verilerek avdan getirirler ama şatoya giremezler. Surlara çıkan mağribi aristokratın önce büyük çocuğunu sonra da küçük çocuğunu öldürür ve cesetlerini çatının çevresindeki su dolu hendeğe atar. Hiç olmazsa karısını kurtarmak isteyen aristokrat mağribiye ne derse yapacağını söyler. Mağribi bir şartla karısını öldürmeyeceğini belirtir, o şart aristokratın burnunu kesmesidir. Aristokrat burnunu keser ama mağribi sözünü tutmaz, karısını da öldürür ve cesedini surlardan aşağıya atar. Aristokrat şok geçirip ölür. Dehşetle mağribinin yaptıklarını seyreden komşularına bakarak kahkahalarla gülen mağribi işkenceden kaçmak için surlardan aşağı atlayarak intihar eder.
Buradaki mağribi karakteri oyundaki Aaron'u andırır.
Shakespeare'in kitapta ki kötü karakteri olan Aaron, yukarıda anlatılan hikaye de ki mağribi den daha kötüdür. Hatta o kadar kötü bir karakterdir ki 
John Milton'ın 
Yitirilen Cennet kitabında ki Şeytan daha masum kalır yanında, 
Albert Camus'un 
Yabancı kitabında ki Meursault ya da 
Vladimir Nabokov'un 
Lolita'sındaki sapık Humbert karakteri daha masum kalır Aaron karakteri yanında.
Hatta pişman değilim, aklım hala yapmadıklarımda sözü bile Aaron karakterine ithafen söylenmiş olabilir. Çünkü Aaron onca insana işkence edip öldürttükten sonra yakalanır ve herkes öleceği için yalvarıp af dileyeceğini beklerken Aaron'un son sözü, aklım hala yapmadıklarımda, şu hayattaki tek pişmanlığım, bilmeden iyilik yapmış olmamdır olmuştur.
Son olarak daha önce hiç 
William Shakespeare okumadıysanız kesinlikle bu kitabından başlamayın. Kitabın meredeyse her sayfasında cinayet, tecavüz ve entrika var.
Okuduğum kitaplar arasında ki en iyi tragedya olduğu için on puan veriyorum.
·
393 görüntüleme
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.