"Ellerim yokluğuma benziyor. Kendimden geçiyorum, kendimden çıkıyorum, kendimden kaçıyorum. Uzaklaşıyorum düşündüğümden, duyduğumdan, yaptığımdan. Çoğalmak için kendi boş kopyalarımda. Tıpatıp ben olan kendi kendimin ben olmayan imgesel yansımalarına... Birçok yansıma! Ne çok yansıma! (Ellerindeki aynalarda kendine bakarak) Yüzü gülüyor işte. Yüzü ciddi. Yüzü ağlamaklı. Yüzü düşünceli, yüzü boşvermişçe tüm olanlara!"
Sayfa 145 - Yordam EdebiyatKitabı okudu
·
52 görüntüleme
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.