"Dünya birbirini arayan ruhlarla dolu. İki satır konuşabileceğimiz, gülüşün ve hüznün kıvrımlarında birlikte kaybolacağımız sahici insana susamış durumdayız. Göge aynı aşkla bakabileceğimiz, etten ve kemikten olduğu kadar acıdan ve gerçekten yapılma soylu ruh arkadaşları. Onunla yürürken ve ona yürürken kaybolmaktan korkmadığımız, kalplerini kendimize pusula bellediğimiz, hayatlarını birbirimize tanık kıldığımız dostlar. Şu kalabalık dünyada ancak birbirimize iltica etmekle serinlediğimiz yol ehli. Kalbini dosta açan, mucizelere de açar." Aslında yazarın bu cümleleri kitabı özetliyor, klasik Kemal Sayar kitaplarından biri desek de ben hiçbir cümlesini boş görmüyorum defalarca okunacak başucu yapılabilecek kitaplardan biri tüm kitapları gibi... Bilinen gerçekleri ince naif bir dille anlatması müthiş... Okunmalı!