Ninemin ruhtan, aşkın, güzelliğin, sevincin bu gizemli hazinesinden nasıl sakınarak söz ettiğini çok iyi hatırlıyorum. İyi bir insan öldüğünde meleklerin onun ruhunu mavi gökyüzüne, ninemin iyi kalpli Tanrı'sına götürdüğünü ve Tanrı' nın da şefkatle, "Ne o tatlı, saf yüreklim, çok mu eziyet çektin, çok mu halsiz düştün?" diyerek o ruhu karşıladığına ve ona altı beyaz kanat verdiğine inanırdım.
Sayfa 218Kitabı okudu
·
955 görüntüleme
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.