kitabı ikinci kez okuduğumda artık hakkında bir şeyler demeliyim diye düşündüm. içerisinde altını çizdiğim, hah işte ben de böyle düşünüyorum dediğim çok fazla kısım vardı. o kısımlar hatırına eminim daha sonraları birkaç kez daha okuyacağımdır. üç bölümden oluşan kitap, salih'in müdavimi olduğu nefaset lokantası ile başlıyor. benim okumaktan en keyif aldığım yer burası. nefaset lokantası bir sandalyede oturup insanları gözlemlemek istediğim o yer. ikinci kısım ansızın başlayarak, yalnızlık prangalarından kurtulmaya çalışan salih'in umutvari aşkını ve nihan'ı anlatıyor. bu kısımda da altını çok çizdiğim ve içime işleyen çok kısım olsa da biraz usanıp sıkıldığım ve hadi ama artık dediğim anlatımları barındırıyor. son bölüm ise bana bu kitapta karakterlerden ziyade içsel düşünceleri içeren kısımları herhalde daha çok sevdim derttirdi. metin hariç. metin tüm kitap boyunca en sevdiğim ve en orijinal bulduğum karakter oldu. sosyolojik analizlerin bol bol olduğu, aman be zaten durumlar karışık bir de burada mı okuyacağız derken nasıl da hak vere vere okuduğum satırların içinde salih'in bir noktada yaşadığı varoluşsal sancılara ortak olurken buldum kendimi. salih'i pek sevmedim ama onu anladım. kalmanın da gitmenin de ne denli zor olabileceğini bana anlattı, ben de anladım.

Nefaset LokantasıTuğba Doğan · Yapı Kredi Yayınları · 20191,588 okunma

·

158 görüntüleme

Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.

Gönderi

serenad