Duygusallığımızın bizi zayıflattığına karar verip sözüm ona profesyonellik adına hislerimizi öldürmeye başlarız.Bizi insan yapan özelliklerin, bizi eksik ve kusurlu yaptığında karar kılarız. Dikenin değil de gülün canımızı acıttığı yargısına vararız. Mutlu ederek mutlu olma prensibini, yangında kurtarılmayacaklar listesine sokup oracıkta da unutur gideriz... :)