Zihnimin susmadığı, Osman için önce üzüntüyle başlayan sonra bir çok duyguyla beraber hayatını kabullenemekle biten bir kitap oldu.Yan karakterler de çok yerinde ve güçlüydü.
Dağlarca "Korkuyorum yaşamaktan ki çok güzel" alıntısı iki farklı açıdan değerlendirilmiş görmüş olduk. Çok etkilendim..
