Halkın yaşamını, davranışlarını ve refahını kaderin keyfiliğine bıraktılar. Sanki bunun hiç kimseyi ilgilendirmediği, hiç kimsenin görevi olmadığı konusunda herkes hem fikir gibiydi. “Bildikleri gibi yaşamaya devam etsinler başlarına iyi bir şey gelirse ne âlâ, kötü zamanlarda ise sabırlı olsunlar.” Her yerde her zaman halk kitleleri, sabretmek katlanmak zorunda bırakılır. Sabır, uzlaşma ve yoksunluklar kitlelerin bir nevi görevi haline gelmiştir.
Sayfa 75 - İş BankasıKitabı okudu
·
53 görüntüleme
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.