“Kadınlar hep olmadık zamanlarda gitmeyi severler.”
Yazarın okuduğum ikinci kitabı. İlki Sarıyaz gibi yine çok keyifle okurum.
Ölüm baskın olmak üzere yalnızlık, yoksulluk, terk edilme gibi temalara ait travmalar etrafında dönen öyküler. Çok samimi çok sıcak çok rahatsız edici gerçeklikte, bazen gülümseten bazen kaşları çattıran satırlar.
Baskın devrik cümle kullanımıyla ilgili eleştirilere bir noktaya kadar ben de katılıyorum. Ancak yazarın bu durumu başarılı şekilde kullandığını, bunu yaparak edebiyat yapma niyetinde olmadığını; aslında bu kullanımının kendi doğal hali olduğunu düşündüm.
Küçük not: hikayelere serpiştirilmiş kent anlatıları sebebiyle Çanakkalelilerin ayrıca zevk alacağını düşünüyorum.