Gün, dünyanın surat astığı gündü: Bir anda her yan kapkaranlık olmuştu. Kim bilir yine nasıl bir dert doğurmaya hazırlanıyordu dünya.
Kime?.. Nasıl?.. Yine...
Bunda şaşacak bir şey yok: Kaderi kadersizlik olana, derdin daha büyüğünü daha sancılısını.. daha çözümsüz olanını doğuruyordu dünya.
Adı "kader" oluyordu bunun.
Sayfa 66Kitabı okudu
·
20 görüntüleme
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.