O kocaman kollarıyla bana sımsıkı sarılırken, kaldırıma düşen bastonunun çıkardığı gürültüyü işittim. Kucaklayışı soluğumu kesmişti; doğru dürüst sarılamadım ona. Küçücük, alabildiğine kırılgan kalıyordum onun yanında. İlaç kokusu vardı üzerinde; inzivayla geçen onca yılın kokusu, kaynamış sebze kokusu, eskinin baskın kokusu... O sefil koku... Kahramanların öyle koktuğunu anladım.
Sayfa 223 - Jaguar KitapKitabı okudu
·
1 görüntüleme
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.