Alıntıları paylaşmam, kimi zaman aynı fikirde olduğum anlamına gelmez:)
Kadın, süphe yok ki ev için lüzumlu ve işe yarar bir nesne idi. Alınıp satılan eşyalar gibi ona, bir maddeden öte Bâhâ biçmek akılsızlık olurdu. Bu yüzden de, en zarifini degil, en dayanıklısını ara-mak; en incesini degil, en rahatını bulmak; en pahalısına degil, en ehvenine gitmek lâzımdı. Onun için de ibrâhim Efendi hayâtı boyunca kadını, güzel, şuh, zeki, alımlı ya da saf, durgun, silik diye iki ayr sınıfa bölmemis; biraz yüzüne bakılan oldu mu odasına alıvermişti.
Sayfa 8Kitabı okuyor
·
22 görüntüleme
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.