Sabah erken uyandım
Sıkıldım..
Kalkıp bir şiir yazayım diye düşündüm
Kalktım biraz kolonya döktüm ellerime
Pencereyi açıp biraz ferahlayayım diye yeltendim
Pencerelerin açılamaz olduğunu unutarak
Hey gidi zindan bozması melanet yer diye hayıflandı iç sesim
Şiir yazmaktan vazgeçtim
Bunları yazdım sonra ve okudum
Yüzüme aptal bir sırıtışın yerleştiğinden haberim yoktu , iç sesim söyledi “ne sırıtıyorsun lan öyle aptal aptal”
Kendime geldim bu bağırtıyla , kalktım , gerindim , yüzümü yıkadım
Tam yatağa girip tekrar uyuyacakken güçlü bir el silkeledi beni
Sanki çok şey görmüşüm , çok şey geçirmişim başımdan gibi , öyle güçlü bir silkeleme
Sanırım kendine tanrı diyen manyağın eliydi bu
Eli tuttuğum gibi fırlattım , uzağa gitti sahibi , epey bir uzağa , bayağı bir uzağa
Korktu dedi iç sesim , gelmez bir daha
Umarım dedim
Umarım…