Ardında hiçliğe giden hayatına bakıyor. Bu nur ve ışıkla onun da aydınlık yüzü ortaya çıkıyor. Hiçliğe gittiği vehmedilen dünya, yokluğa gittiği zannedilen âlemin, var olmaya, yeniden dirilmeye gittiğini görüp, bilip idrak ediyor. Belki yapılan iyi işler ve sevaplar onun için değerlendirilecek bir menbaaya dökülüyor gibi gördüğü için elemi azalıyor, acısı hafifliyor, yüzüne mutluluk rengi ve ışığı düşüyor...
Sayfa 23
·
113 görüntüleme
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.