Yutkunamıyorum... Çocuklar ölüyor üstat. Kitabın içeriğini, anlatmak istediği az çok belli oluyor zaten .Okuması bu kadar zor olan bir kitabı yazmak, bu olayların içinde bulunmak,hepsini geçtim o acıyla yasamak ne kadar zordur kim bilir... Kitapta çeşitli ensest vakalarını okuyoruz. Ve çok fazla vaka var ( bunlar sadece çok ufak bir kısmı) peki bu olaylar neden konuşulmuyor? ünlülerin bomba gibi aşk haberleri , " seccadeye" basmaları, Ya da doğalgazın bedava olması bu kadar konuşuluyorken ve gündeme bomba gibi düşüyorken, bu acı gerçek neden bu kadar göz ardı ediliyor? Nasıl bu kadar çok istismar varken biz bunları duymadık ya da yıllarca konuşmadık haberlere her gün taşımadık? Kravat takılıyor diye iyi hal indirimi veriliyor biliyorsunuz.(s.220) neden bu kadar rezil bir haldeyiz? Daha ilk sayfalarda geçen "Hakim bey, bahçenize diktiğiniz ağacın ilk meyvesi ni başkasına verir misiniz?" Cümlesini okuduktan sonra kitabı yarım bırakmayı düşündüm. Maalesef bu istismar ve ensest olayları bir pandemi akut gibi bir durum değil, en azından onlar gelip geçici ancak bu resmen bizimle olan ve sürekli ruhumuzu kanatan kronik bir hastalığımız. Ve her kronik hastalığa sahip hastanın yaptığı gibi görmezden gelerek sanki yokmuşçasına yaşıyoruz. Ensest cehaletin, yokluğun, hiçliğin dışavurumudur. Bunu yok etmek de toplumun boynunun borcudur.( sayfa: 33 )Ensest var demek ülkeye, topluma hakaret değil. Bunu bir sosyal sorun olarak kabul etmeli ve çözüm bulunmalı. Kulak tıkamak çözüm değil, yetişkinlerin zikretmesi bile zorken düşünün ki küçücük bedenler bu yükü taşıyor. Bunu kabul etmemek onlara ihanettir, bu çok açık. Ama size bu kitaptan bahsetmemin de en büyük nedeni olan ufak da olsa bir farkındalık yaratmak, hastalığımızın temel tedavi basamağı resmen. Öyle iki gün de okudum bitti diyebileceğiniz bir kitap değil. Kendimden örnek verecek olursam ; mide bulantıma dayanamadığım için bıraktığım da oldu , gözlerim dolduğu için de . Hiç kimsenin buna ruhsal olarak yetebileceğini düşünmüyorum. Sonuç olarak Büşra Sanay’ın bu cesur kitabını “okuyacaksınız, okutacaksınız hatta gözlerine sokacaksınız, o yaraları görmelerini sağlamak zorundayız” diyen yazar Suna Aras aslında demek istediğimi net bir şekilde anlatmış. Böyle kitaplar beğenilmek için değil, bilinçlendirmek için yazılıyor. Okuyun arkadaşlar lütfen. Neyse yaa , biz Müslüman ülkeyiz biz de ensest olmaz...