İncelemeye nereden ve nasıl başlasam bilemiyorum ama bir yerden de başlamak gerekir.
Ah ah Irene Wagner, günümüz insanının hal ve hareketlerini 1920'li yıllardan günümüze nasıl yansıttın öyle.. Yoksa Stefan Zweig bey efendi mi yansıtmış oldu?
Bizler her daim cezaların çok kötü olduğunu, insanı bitirdiğini düşünürüz fakat asıl kötü olan, insanı içten içe bitiren, paranoyak bir kişilik haline sokan belirsizliktir. Çok da kötü bir durumdur. Ne olacak, nasıl olacak kaygısı, ardından cezanın nasıl olacağı, acaba affedilir miyim düşüncesiyle gelen umut, bir insanın hem ruhsal hem de bedensel olarak çökmesiyle sonuçlanır. Çok az insan başarıya ulaşsa da, genel itibariyle başarısız olunur.
Ben kitabın vermek isteği mesajda bu kanıya vardım, sizleri bilemem: "En kötü ceza, en iyi belirsizlikten iyidir!"
Ayrıca bir başka konuda, insanın içindekileri dışına vuramaması, içinde tutması ve bu ağır yük altında eriyip gitmesi... Hem kendi kendini eriten bir yük, hem de sevenlerinin huzursuz olmasına ve erimesine neden olan çok ağır bir yük...
O yüzden de: "İçimizde tutmak yerine, paylaşma yolunu tercih etmeliyiz! Tâbi doğru yerde ve doğru kişiyle paylaşmalı, aksi halde içinizde tutmanız daha iyidir gibime geliyor."
Kitap insan psikolojisini en güzel ve sade şekilde anlatmakla beraber içinde kaybolmanızı ve o karakterleri gözlerinizin önünde canlandirmanızı sağlayacak derece güzel bir eser.
Çok uzun incelemeler, çoğu kez okunmuyor, biliyorum o yüzden de hepinize keyifli okumalar dilerim.:))
