Şâfiiler, sükûtî icmâyı delil olarak kabul etmezken şu delilleri ileri sürmüşlerdir: Sükût, rzaya delâlet etmez; çünkü müctehid, herhangi bir siyasî korkudan, fitne korkusundan veya bir kimseye karşı duyduğu saygıdan dolayı sükût etmiş, fikrini beyan etmemiş olabilir.
Hanefiler ise, bunlara şu şekilde cevap vermişledir: Hak karşısında sükût etmek haramdır. "Hakkı söylemeyip susan dilsiz bir şeytandır" sözü de hangi şart altında olursa olsun, bir âlim için hakkı söylemsinin farz olduğunu ifade etmektedir. Gerek sahâbe dönemi müctehidleri gerekse onlardan sonraki dönemlerde yaşayan müctehidler, haksızlık karşında hiçbir şekilde susmayıp hakkı söylemişlerdir.
Sayfa 83Kitabı okuyor
·
35 görüntüleme
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.