Türk edebiyatının "durum öyküsü" alanında temsilcisi olan Abasıyanık, yazın alanına 19 öyküden oluşan "Şahmerdan" isimli eserini kazandırmıştır. Bu eserinde Sait Faik daha çok insan çekişmeleri, insanlar arası adaletsizlik, çocukluktan büyüklüğe geçişte insanın yaşadığı fikri değişim gibi konuları bolca işlemiş öykülerinde. Her zamanki gibi merkeze taşra insanını koymuştur. Çalışan işçileri betimlerken kullandığı "çalışan, terlemiş insanın harikulade güzelliği" tanımlaması aklımda kalan noktaların başında gelmektedir. Öykülerde büyük çoğunlukla adaları mekan olarak seçmiş, hatta öyküleri deniz üzerinde yaşıyoruz denilebilir. Kitabın son kısmında Ara Güler'den yapılan şu tanımlama Sait Faik'i tahayyül etmemize yarıyor: "Akşamları Beyoğlu'nda, gündüzleri Cağaloğlu'nun ara sokaklarında hep karşıma çıkan o önemsiz bakışlı, yakaları kalkık, açık bej pardösülü adam." Bu tanıma ek olarak yazıda Sait Faik hakkında bilmediğim detayları da öğrenmiş oluyorum. Örneğin; zamanının güzellik kraliçesi ile yaptığı röportaj, Atatürk'ten sonra Mark Twan Derneği onur üyeliğini alan ikinci Türk oluşu, utangaçlığını öfkelenerek gizlemek isteği.. Eserdeki öyküleri genel olarak standart altı bulmuş olsam da Ara Güler'in eklenen yazısı ve öykülerdeki betimleme tarzı ile eser kendini okuyucuya geçirebiliyor. Naçizane en beğendiğim öyküler: 1)Bir Define Arayıcısı 2)Beyaz Pantolon 3)Satılık Dünya 4)Köye Gönderilen Eşek #209037118 #209228164 #209337477

ŞahmerdanSait Faik Abasıyanık · İş Bankası Kültür Yayınları · 20131,812 okunma

·

486 görüntüleme

Bu yorum görüntülenemiyor

Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.