Bu seneki ölüm yıl dönümünde yine ince diye okuyayım dedim. Hayatının belli bölümlerini başlıklar halinde ayırıp anlattığı otobiyografik bir anı ya da roman. Belki de son yazdığı kitaptır. Boşluk kalan yerler var, elle yazdıkları kağıdı en son bağlayıp oğluna vermiş. Çok da kolay bir hayat geçirmemiş, hastalıklar, tayinler, savaş, yoksulluk, babasının annesi kanser diye getirdiği cici anne ama buna rağmen uzun da yaşayan bir anne, çekilen sıkıntılar,hüzünler onu yormuş, üzmüş. İlla ki kalemine de yansımış bunlar. Ama insan böyle yaşıyor işte. Herkes ölüyor. Ama biz bazılarını hatırlıyoruz. Onu konuşuyoruz onu okuyoruz. Kubbede hoş sada bırakmak herkesin harcı değil. Varlığımız kendimize ve çevremize hep mutluluk, güven ve fayda versin. Diğer edebi şahsiyetlerden bahsetmesi ve aşırı açık sözlülüğü hem hoşuma gidiyor hem de çok gülüyorum. Hiç lafını esirgemiyor. Özellikle kendini anlatırken şeffaf davranıyor ve karşı tarafın hakkını veriyor. Mesela dayısına güvenerek benim kim olduğumu biliyor musun diye böbürlenirken İstersen vali paşanın oğlu ol! Haydi bas git! cümlesini duyunca ve atına indirilen tekme karşısında eridiğini ve o gün bugün Erzurum'u seviyesini sever olduğunu söylüyor. Ayrıca Arvasi Hazretleri kadar edebiyatta ve tasavvufa olan etkisini hocası İbrahim Aşkî Bey'den ve onun verdiği kitaplardan aldığını okuyoruz.

Kafa KağıdıNecip Fazıl Kısakürek · Büyük Doğu Yayınları · 19842,522 okunma

·

72 görüntüleme

Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.