Aynı dünyaya dönmüş gibi hissetmiyordum..
Uzun bir süre ne yazmam gerektiğini düşündüm ve yine de iyi bir inceleme yazamayacağımı fark ettim. Çünkü zor ve yürek yakan bir durum. İsteyerek kürtaj olmayı istese bile bir kadının tek başına bunu yaptırması büyük bir sınav benim için...
Sene 1963, Rouen. Fransa'da kürtaj hala yasadışı, telaffuz bile edilemeyen bir kelimedir; dilde dahi yeri yoktur.
Şu dönemde bile kürtaj yeterince acı vericiyken yazarın kendi hayatından bu kitabı yazması... Kitabın birçok sayfasını ağlayarak okudum. Yüreğime dokundu, onunla incindim ve kırıldım.
Biz kadınlar gerçekten çok güçlü insanlarız. 
Annie Ernaux'un yaşadıkları dile getirmesi tek kelimeyle kusursuzdu.
"Ergenlikten beri sahip olduğum, canlı ve giz dolu bir cinsel organa sahip, erkeğinkini hiç bozulmadan içine alan - böylece daha da canlı ve gizli hale gelen - bedenimi o gece kaybettiğimi anladım."
Cesurca ve güçlü bir kitaptı. Tek takıldığım kadının hamile kaldığı adama öfkesini kitaba yansıtmamış olmasıydı. Yeterince güçlü hissetmedim bunu. Belki de ona karşı bir duygu besleyemedi...
·
1.063 görüntüleme
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.