Gönderi

Aersen’in naaşının yanında durduğum sırada, ölümün dinginliği, vaka- rı, görkemli sessizliği biz yaşayanlara kıyasla öylesine üstündü ki, hepimiz kızının büyük bir yalınlıkla söylediği şu sözlerin doğruluğunu içimizde duy- duk: “Yaşamın ağır yükünden kurtuldu, bizlerse katlanmaya devam etmek zorundayız.” Yine de o eski yaşamımıza öylesine bağlıyız ki.. Çünkü umut- suz dönemlerimizin yanı sıra mutlu anlarımız da var, yüreğimizin, ruhumu- zun neşeyle dolduğu, sabahları cıvıl cıvıl ötmekten kendini alamayan tarla- kuşu gibi coştuğumuz.. Ruhumuz kimi kez sıkışsa, korkulara kapılsa bile... Sevdiğimiz herkesin, her şeyin anısı olduğu gibi duruyor ve yaşamımızın akşamında yeniden uyanıyor.. Evet anılar ölmüş değil, yalnızca uykuda. Ve bunlardan bir hazine toparlamak hiç de kötü değil.
·
30 görüntüleme
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.