Bir insanı tanımak yıllar alır!
"Bizim sevmediğimiz kimse yoktur. Belki
gönlümüze biraz serin gelenler vardır" (s.64).
Edebiyatımızda nasıl bir Sabahattin Ali'nin, Sait Faik'in, Refik Halit'in, Azîz Nesin'in, oğuz Atay'ın ve Yaşar Kemal'in kendine özgü bir hikâyeciliği var ise günümüzde de 
Mustafa Kutlu'nun doğunun hikâyeciliğinden beslenen, batının hikâyeciliğiyle de zenginleşen kendine özgü bir hikâyeciliğinin olduğunu söylemek mümkün.
Gerçekten de Kutlu'nun hangi hikâyesini okursanız okuyun kullandığı metaforları, sembolleri ve simgeleriyle o hemen kendini gösteriyor. Özellikle Anadolu insanının köy, kasaba ve şehirlerdeki günlük yaşamını, hayallerini, umutlarını, korkularını, yoksulluğunu, rızasını, sevdalarını ve yaşama tutunma çabalarını resmederken kullandığı dil, hemen onun üslubunu ele veriyor.
Öyle ki o kullandığı tertemiz Türkçesiyle bir anda hikâyelerinin içerisine sizi çekiyor. Onun hem güldüren hem de derinden derine düşündüren hikâyelerini okurken kendinizi bazen yazarla konuşurken buluyor, bazen okuyormuş da dinliyormuş hissini yaşıyor, bazen de bir sinemada izliyormuş düşüncesine kapılıyorsunuz.
Aynı duyguları " 
Mavi Kuş"u okurken de yaşadığımı söyleyebilirim. Kutlu, "Mavi Kuş"u öyle güzel kurgulamış ki Şirinyurt kasabasının mahallesini, sokağını, berberini, lokantasını, kahvehanesini, bankasını, otelini ve alışveriş çarşısını anlatırken sizi farkında olmadan bir kasabadan tren garına yolcu taşıyan bir otobüsle, yani "Mavi Kuş" ve onun yolcularıyla tanıştırıyor.
Bunu öyle büyük bir ustalıkla yapıyor ki kendinizi bir anda "Mavi Kuş"un içinde yolculuk yapan toplumun farklı kesimlerinden kişilerin bireysel hikâyelerini dinlerken buluyorsunuz. Her an bozulacakmış hissi uyandıran otobüsün şoförü deli Kenan'ın hallerinden, Beşir Ağanın, kuyumcu Nazım'ın, doktor Yahya'nın, hasta kadın ve eşinin, turistlerin, mahkum ve jandarmaların, köy öğretmeni Murat ve eşinin, otobüsün bagajına saklanan Erol'un hikâyelerine kadar birçok konuya şahit olup farklı dünyalara açılıyorsunuz.
Kutlu, açıldığınız bu farklı dünyaların hikâyeleri üzerinden bir toplum okuması sunuyor. İçinde acıların, hüzünlerin, umutların, umutsuzlukların, garibanlığın, yoksulluğun, kurnazlığın, samimiyetin, sevginin, aşkın, hataların, sevapların olduğu. Hayata dair her şeyin kısa bir otobüs yolculuğuna sığdırıldığı bu hikâyede yaşamınızı, beklentilerinizi, bireysel yolculuğunuzu sorgularken buluyorsunuz kendinizi.
Velhasılı, bize bizim hikâyemizi anlatan "Mavi Kuş"un, en az " 
Uzun Hikâye" kadar etkileyici bir eser olduğunu söyleyebilirim. Bu itibarla okurken bazen güldüğüm bazen de hüzünlendiğim, dili su gibi akan, herkesin kendinden bir şeyler bulacağı ve sonu büyük bir sürprizle biten roman tadındaki bu güzel eseri, her yaş grubundan tüm okurlara mutlaka okumalarını öneriyorum. Tiyatro eserinin ise mümkünse kitap okunduktan sonra izlenmesini tavsiye ediyorum.
Kutlu, "Hiç kimse dışarıdan görüldüğü gibi değildir ve bir insanı tanımak yıllar alır" (s.44) diyor. Doğrusu yalnızca bir insanı değil, bir toplumu tanımak da yıllar alabiliyor. Bireylerden hareketle toplumumuzun ruhunu ve olaylar karşısındaki reflekslerini anlamak isteyen okurlara...
Sağlıklı ve kitap dolu günler diliyorum!
··
2.015 görüntüleme
Bu yorum görüntülenemiyor
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.