Şermin Yaşar'ın öyle bir kalemi var ki... Öykü türünde en sevdiklerimden olan Sabahattin Aliciğimizin güncel versiyonu bana göre. Bir öyküde kendinizi bulmasanız bile mutlaka tanıdığınız birini buluyorsunuz. Öyle hayatın içinden, öyle Anadolu, öyle de içten. Gözleriniz dolu doluyken birden kahkaha atabilecek hale gelebiliyorsunuz. Kitaptaki bazı öyküleri iki kez okudum. Kitabın ismi zaten vurdu beni. Kitaptaki son öyküsü en çok alıntı yapılacak öyküsüydü bana göre. Çünkü sevdiğimiz birinin kaybı benzer şekilde dağlayıp durur gönlümüzü...