Aklı erdi ereli, o uykusundayken üzerine gün hiç doğmamıştı. Vedalar ne kadar hazin olursa olsun, doğuşlar kadar batışlara da kaptırırdı yüreğini. Akşam güneşinin kızıl alevleri semâyı kuşatıp veda hazırlıklarını başlattığında o, bu doyumsuz seremoniyi kaçırmak istemezdi... Güneşin hüzünlü vedasını izlemeyi, tepelerin ardına yavaş yavaş ağarken gözlerden silininceye kadar onu uğurlamayı görev bilmişti kendine.
Sayfa 5Kitabı okudu
·
16 görüntüleme
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.