O da en sonunda, yaratılışın fıtratındaki içgüdüye kaptırmıştı hülyalarını. Rüyalarının, hissiyatının rengi değişmişti bir anda……. Düşüncelerini, doğaya ve sırlar âlemine adamışken bir çift göz büyülemişti kalbini.
Âlemlerin Sahibi'ne dönmüştü yüzünü. Kâinat kadar büyütmeye çalıştığı kalbine maneviyattan saraylar kurarken, o muhteşem sarayın en ücra köşesine sığınmıştı bir çift göz... Gönül desenlerine şebnem gibi düşüp istediği figürlerle işlemişti kendini o mekâna. Adını, silinmez harflerin sanatsal dokusu gibi kazımıştı beynine. İçinden yükselen bir ses, onu durmaksızın meşgul ediyordu: "Sen onsuz yapamazsın. O senin yol arkadaşın, öteki parçan olabilir..."
Sayfa 6Kitabı okudu
·
14 görüntüleme
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.