Sonunda kendime bir top yangın edindim.
Soluğumla besledim dudağımın ucunda.
Ömrümün külüydü savrulan hep ardımda, Örterek yavaş yavaş bıraktığım izleri
Yanmış bir günün sürüklenen kanatlarıyla.
Koştum, durmadan koştum o küçük yangınımla,
Adımın çaresiz kıyılarında kendi göğümü bulmaya..
··
91 görüntüleme
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.