Onun yön duygusu akmakta olan görüntü ve deneyim seline bir düzen getirmiştir. Doğadaki ve yaşamdaki bir yön duygusunu, bu dallanan ve yayılan düzeni ağacın köküyle karşılaştıracağım.
Kökten sanatçıya özsu akar, sanatçının içinden gözlerine akar.
Böylelikle sanatça ağaç gövdesi olarak durur.
Akışın gücüyle hırpalanmış ve kışkırtılmış sanatçı, görüsünü yapitina dönüştürür.
Dünyanın gözü önünde, ağaç dallarının zamanda ve mekânda açılıp yayılması gibidir sanatçının yapiti
Hiç kimse bir ağacın dallarını kökünün görüntüsünde biçimlendireceğini iddia edemez. Aşağısıyla yukarısı arasında. aynadaki yansıma yoktur. Farklı ögelerde gelişen farklı işlev lerin, hayati ayrimlar ürettiği açıktır.
Ama sanatirun gerektirdiği doğadan kopuşlan kabul edil meyen sadece sanatçıdır. Yetersizlik ve kasith çarpıtmayla bile suçlanmıştır.
Kendine ayrılmış yerde durarak o, ağaç gövdesi, derinler den kendisine geleni toplamak ve aktarmaktan başka bir şey yapmaz. Ne hizmet eder ne de yönetir, sadece geçmesine izin verir.
Sayfa 13
·
16 görüntüleme
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.