İnsan ən ehtiyacı olan anda ən güvəndikləri tərəfindən tərk ediləndə artıq digər insanları da həmişə yanında istəməz, çünki bir nəfərə daha hər şeyilə güvənmək özünə, öz yaşadıqlarına xəyanət kimi gələr.. Əvvəllər bunun acı verəcəyini düşünərdim, kiminsə ətrafında qalıcı olmadığını düşünərək yaşamağın. Düşünərdin ki, bu sadəcə komfort zonadı, insanlarla əlaqəni kəsmək.. elə deyilmiş, çünki yaşananlardan dərs alsaq öz səhvimizi görsək, gedənlərin yeri əvvəlkindən daha yaxşıları ilə dolurmuş (daha yaxşı dedim, çünki biz daha yaxşı versiyamız olduqca özümüzə uyğun insanları çəkərik həyatımıza). Həyatım bir kitabdır, baş rolda özüməm, digər hamı gəlib keçici xarakterlərdir. Özümün baş rol olduğumu unutmadığım müddətcə kimin qalıb kimin getməsi önəmli deyil. Yalnız olmaq mənə uyğun olmayan insanlarla olmaqdan daha keyfiyyətlidir. Özünüzdən vaz keçməyin <3