"...fazla kullanılan duygular aşınır ve değersizleşir, en başta da hayranlık duygusu..."
Ah kitap ne zorlandım seni okurken! Sanki benim aynadaki yansımam... Bana ters gelen düşünceleri okumak sandığımdan zor olsa da okumayı bitirdim.
Yazar; varoluşu sorgularken hep kara bulutlar insanoğlunun üzerinde yer alıyor. Olumsuzluklar, intihar düşünceleri, sevgisizlik; yazarın kendisini ve Yaradan'ı yargılayışı, inançsızlıktan tutun da tüm kaos getirecek olguların savaşının yazıldığı bir kitap.
Bu kadar negatifliği okurken; şöyle bir tez oluşturdum: Tüm hayatı boyunca çürüyen binlerce insanın duygularını yüreğimin derinliklerinde hissettim. Oysa ki çürümemek için pek çok yol varken! Ben insanlığın çiçek açmasını, ürün vermesini hep savundum. Bu nedenledir ki benim dünyamda bana gelen olumsuzlukları şükür ve sabır inancıyla tolere ettim. İnsanın doğası gereği vakti geldiğinde bedeninin çürümesine rağmen, emekleri, yetiştirdikleri ve izleri ile varolacaığına inandım. Bardağın dolu tarafını görmek benim için her zaman farz oldu...
Değişik bir tecrübe olmasına rağmen, beğendim, takdir sizin. Keyifli okumalar dilerim.