Gönderi

İnsan memur olunca insanlığı elinde kalıyor. Başkanım, nereye koyacağını bilemiyor. Beyni, kolları, vicdanı uyuşuyor bir süre sonra. Bir an önce kurtulmak istiyor ama olmuyor. Çünkü telaş bu çağda en çok da devlet memuruna yakışmıyor. İnsan her an birileri bu telaş içerisinde görüp ispiyon edebilir korkusuyla tedirgin oluyor. İnsanlığı da bir süre sonra kokmaya başlıyor, koku parmak uçlarından bileklerine, oradan kalbine doğru ilerliyor, daha sonra gözlerine varıyor, sonra beynine ulaşıp bütün varlığını uyuşturuyor oradan da bir çiçeğin bedenine yürüyüp cümle âlemi kendine güldürüyor. Kokuya dayanamayıp son nefesi de çekilmiş bir izmarit gibi kimselere çaktırmadan bir kenara bırakmak istiyor insanlığını, bırakıp kaç- mak istiyor ama o da olmuyor. Dedim ya insan memur olunca insanlığı elinde kalıyor başkanım. Ne yapacağını bilemiyor.
··
47 görüntüleme
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.