Elden ayaktan düştüğümde, geride tasalanacağım kimsem yok. Nasıl öleceğimi de düşündüm; sakin ve sessiz. Beni kimin gömeceği konusunda endişelenmeme de gerek yok, eminim ki köylüler gömerler. Cansız bedenim çürümeye başlayıp da koku dayanılmaz olduğunda, benden çabucak kurtulacaklarına eminim. Üstelik bedavaya da gömmeyecekler; yastığımın altında on yuan var, açlıktan ölsem bile o paraya dokunmam. Köydeki herkes o paranın beni gömecek kişiye verileceğini biliyor. Öldükten sonra ailemin yanına gömülmek istediğimi de biliyorlar.
Sayfa 200 - Jaguar, FuguiKitabı okudu
·
20 görüntüleme
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.