Üzülmüyorum artık.
Mesela gökyüzüne çok bakmıyorum.
Olur olmaz zamanlarda aklıma olmaz olası kişileri getirmiyorum.
Kendi içimde daha çok vakit geçiriyorum.
Umrumda da değil hem.
Dinlemek zorunluluğu hissetmiyorum.
İletişim kurmak önemli değil.
Hayatımın içinde bir baş karakter var ve o benim, bu benim kahramanı olduğum bir yaşam.”