O ve ben, adı konulmamış bir birlikteliğin, nihayete ermemis serüvenin henüz ortasında gibiydik. Ben, kafeste yalnız yaşayan bir kuş gibi olan biteni dışarıdan izliyordum. Kafes bir tek beni tutsak etmiş diğer herkes özgürce uçuyordu adeta. Korku ve özlem, tellerin paslanmasını ölüyordu.
Günaydın Herkese
Tembellikten kitap yorumu yapamayan bir
