Acı da duygularımızın en süreklisi, ancak ilk patladığı gün canlıdır; ondan sonraki kabarmaları gittikçe güçsüzleşir. Bu gerek bizim acının depreşmelerine gittikçe alışmamızdandır, gerekse yaradılışımızın bir kuralından. Çünkü yaradılışımız, diri kalabilmek için bu yok edici güce yine o ağırlıkta bir güçle karşı koyar; ancak, bu güç bencillik hesapları arasında sıkışıp kaldığı için, görünüşte etkisizdir.
·
26 görüntüleme
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.